Verslagen
Hallumer ‘dwersens’ als overlevingsmiddel
Hallum
Het aantal serieuze skeelerwedstrijden op Nederlandse bodem dunt de laatste jaren in rap tempo uit, maar de Bartlehiemtocht staat zaterdag ‘gewoon’ weer op het programma. ,,Om te bewizen dat it wol kin”, zegt organisator Bram Buruma. Een lach klinkt door de ruime twee-onder-een-kapwoning aan de Jipperdastrjitte in Hallum, waar Bram Buruma deze dinsdagochtend vol enthousiasme over ‘zijn’ Bartlehiemtocht vertelt. Anders dan de organisatoren van de meeste andere – veelal in zwaar weer verkerende – Nederlandse skeelerwedstrijden, ziet de geestelijke vader van de ‘100 van Hallum’ de toekomst zonnig tegemoet. ,,Oars hoechst der fansels ek net oan te begjinnen. Wy geane der foar.”
Organisatorisch lijkt er geen enkele reden tot zorg. De Bartlehiemtocht, die tevens als Open Nederlands Kampioenschap fungeert, kan in eigen dorp immers op veel steun rekenen en ook de lokale autoriteiten dragen sinds jaar en dag hun steentje bij. De problemen zitten ‘m – zo vertelt Buruma – meer in het sportieve. ,,Want it skeelerjen sit sûnt de iuwwikseling yn in delgeande spiraal.” Toen de Bartlehiemtocht in de zomer van 1988 voor het eerst georganiseerd werd, was skeeleren een opkomende sport, die met name op de Veluwe snel aan populariteit won. Wat daar kon, moest in Hallum ook kunnen, vonden Buruma en zijn dorpsgenoten. ,,En dus binne wy, nei in pear jier proefdraaid te hawwen troch middel fan lytsere wedstriden op in trochdewykse jûn, mei in tocht oer hûndert kilometer begûn.”
Als naam werd gekozen voor een verwijzing naar het beroemde Elfstedendorp Bartlehiem (,,in gouden greep”) en in de jaren die volgden bleek al snel dat de Bartlehiemtocht een unieke plek in het Nederlandse skeelerlandschap in had genomen, aangezien alle grote marathoncracks uit die tijd gaarne bereid waren om naar Fryslân te komen en de honderd kilometer te volbrengen. ,,Benammen achtfâldich winner Erik Hulzebosch makke der alle jierren wer in hiel spektakel fan”, herinnert Buruma zich. ,,It wie de gloarjetiid fan de skeelersport.” Maar met het opgaan van de SBN (Skate Bond Nederland) in de KNSB (Koninklijke Nederlandse Schaatsenrijders Bond) veranderde er begin dit decennium iets. Want, zo zegt Buruma, ,,sy wiene fan plan in bûn foar de winter én de simmer te wurden. Mar úteinlik is dêr yn myn eagen te min fan telâne kaam.”
Omdat inline-skaten (zoals de sport ook wel wordt genoemd) mogelijk de olympische status zou kunnen verkrijgen, werd bij de KNSB ingezet op de meer internationaal getinte pisteonderdelen, terwijl de in Nederland populaire skeelerwedstrijden op de weg langzaam naar de achtergrond verdwenen. In Fryslân bleef Hallum zelfs als enige over. ,,En dat wylst in grut diel fan de iisklups wol in wedstriid organisearje woene. In miste kâns”, vindt Buruma. ,,Want de measte maratonriders wolle noch graach skeelerje. Je moatte har gewoan in moai wedstriidprogramma biede kinne. Oars fytse se leaver as simmertrening.”
Zorgelijke situatie
Van de ongeveer twintig wedstrijden die de nationale marathoncompetitie pakweg tien jaar geleden telde, zijn er dit seizoen nog maar zeven over. Twee daarvan vielen uiteindelijk ook nog eens door regen in het water en weer twee anderen werden afgelast omdat de organisatie de randvoorwaarden niet rond kreeg. Een zorgelijke situatie, meent Buruma, wiens organisatie zelf ook de gevolgen van de dalende animo voor het marathon-inline-skaten ondervindt. ,,Der hawwe jierren west dat wy mear as hundert A-riders oan de start hiene, no meie wy bliid wêze as wy de 25 helje.”
Zolang er nog voldoende rijders naar Hallum willen komen, gaat de Bartlehiemtocht – die dit jaar alweer zijn 32e verjaardag viert – echter gewoon door. ,,Om te bewizen dat it wol kin”, stelt Buruma. ,,It sil wol in stikje Hallumer dwersens wêze. Wy buorkje moai tsjin de stream yn.” Wel is de lengte van het af te leggen parkoers om de veiligheid van de deelnemers beter te kunnen garanderen van dertig naar 21,5 kilometer teruggebracht. ,,En sûnt ferline jier organisearje wy tegearre mei de WV Snits op freedtejûn ek wer in hurdfytswedstriid foar amateurs.”
Alles met het oog op de toekomst, die er ondanks dat de Bartlehiemtocht voor velen nog steeds een begrip is wel degelijk onzeker uit ziet. ,,Mar salang’t it kin, geane wy troch, ek om’t der út it hiele lân en ek België noch wol in soad toerriders op ús evenemint ôfkomme. En as úteinlik bliken docht dat wy foar it haadnûmer op it hurdfytsen oerskeakelje moatte, dan is dat mar sa.”
Onderschrift foto: Bram Buruma is de drijvende kracht achter de Bartlehiem Skeelertocht, die zaterdag alweer aan zijn 32e editie toe is.
Bartlehiemtocht zorgt voor Elfstedenkriebels
Tijdens de Bartlehiemtocht lijkt de Elfstedentocht nooit ver weg. Alleen de naam al herinnert aan het beroemde schaatsfestijn. De organisatie van de skeelerrace kijkt uit naar een nieuwe Tocht der Tochten. Net als de Belgische winnaar Bart Swings.
Hallum Rechts een sloot, links een boerderij en daartussen een slingerende sliert gekleurde hardrijders. In de verte beukt een al even bont, maar kleiner gezelschap rijders na het uitkomen van een bocht tegen de wind. De zon zorgt voor een mooie gloed over de weilanden rondom Burdaard. Aan de blauwe lucht slechts een paar wolkjes. Er is weinig fantasie voor nodig om je in te beelden dat de atleten die hier om de zege strijden geen skeeleraars, maar schaatsers zijn. En e dat hun race niet de 28 Bartlehiemtocht, maar 16 Elfstedentocht heet.
,,Het is een heel mooi gezicht, die hele sliert met wedstrijd- en toerrijders achter elkaar. ” Elma de Vries uit Haule heeft een haat-liefde-verhouding met de skeelertocht rond Hallum. Als twaalfjarige bezwoer ze er na een vervelende tocht nooit meer aan de start te verschijnen. Toch schreef ze de race voor vrouwen vorig jaar op haar naam. ,,De hele opzet is hartstikke leuk, maar de wedstrijd zelf…” Dit jaar haalt de 32-jarige Friezin de finish niet in wat misschien wel haar laatste deelname was. ,,Die kans zit erin, tenzij ze de wegen in de buurt gaan asfalteren. Het is zó onprettig rijden. Dat de Elfstedentocht op de schaats dat ook kan zijn? Klopt. ”
De Elfstedentocht loopt als een rode draad door de geschiedenis van het Hallumse skeelerevenement. ,,We zijn met deze tocht begonnen na de Elfstedentochten van de jaren tachtig”, legt organisator Bram Buruma uit. ,,Daarom kozen we ook voor de naam Bartlehiemtocht. Bartlehiem was door de Elfstedentocht een begrip geworden, maar bij de jongere generatie is de naam steeds minder bekend.” Daarom duiden de organisatoren hun tocht steeds vaker aan als ‘Hallum’ of open Nederlands kampioenschap. Buruma: ,,Maar er is maar één Elfstedentocht voor nodig om Bartlehiem weer bekender te maken. ”
De skeelerrace over honderd kilometer is een wedstrijd voor mannen die ook tijdens een mogelijke Elfstedentocht zouden kunnen excelleren. Bijna het voltallige marathonpeloton uit de schaatssport verschijnt aan de start. ,,Coach Jillert Anema zegt dat zulke wedstrijden een goede voorbereiding op het schaatsjaar vormen”, weet Buruma. Hij krijgt bijval van de Belgische inline-skater Bart Swings die de laatste jaren ook op de ijsbaan goede sier maakt. ,,Je gaat toch weer even 2,5 uur volle bak. Dat is een goede training. ”
Sprint
Swings schrijft de 28 Bartlehiemtocht uiteindelijk op zijn naam. Hij maakt onderdeel uit van een elfkoppige elitegroep die al vroeg in de wedstrijd ontstaat en laat in de sprint de Fransman Alexis Contin (derde) en Gary Hekman – winnaar van vorig jaar – achter zich. Bob de Vries (Haule) is met een negende plaats de beste Fries.
,,Ik ben heel blij met de overwinning”, zegt meervoudig Europees en wereldkampioen inline-skaten Swings. ,,Deze Nederlandse klassieker ontbrak nog op mijn palmares. Het was niet makkelijk. De wind en de hitte maakten het een zware tocht. ”
Juist de moeilijkheidsgraad was voorafgaand aan de Bartlehiemtocht nog onderwerp van discussie geweest. Drievoudig winnaar Hekman liet in de Leeuwarder Courant optekenen dat de wedstrijd in zijn optiek te weinig selectief dreigt te worden. Van hem zouden ze er best 25 kilometer aan vast mogen plakken. ,,Doordat de wegen beter en de wieltjes gro-ter zijn, vliegen de rijders over de wegen”, erkent Buruma. De organisatie weigert echter concessies aan het parcours te doen. ,,Omdat ze de honderd meter bij het WK atletiek sneller lopen dan vroeger gaan ze er toch ook niet ineens 130 meter van maken? ”
Wat Swings betreft is de Bartlehiemtocht zwaar genoeg. Hij heeft de smaak te pakken. Als het aan de Belg ligt komen er zelfs meer skeelermarathons over honderd kilometer bij. Door zijn winst in Hallum nemen ook de Elfstedenkriebels toe. ,,Dit voelt wel als een soort Elfstedentocht op skeelers.” Wat als de Tocht der Tochten ooit weer eens wordt uitgeschreven? ,,Ik heb nog nooit op natuurijs gereden, ook niet vroeger in Belgïë. Maar ik zou er dan heel graag bij zijn. ”
ONK: gedroomde winnares
Hallum Met Francesca Lollobrigida kreeg de Bartlehiem Skeelertocht voor vrouwen de gedroomde winnares. De organisatie hoopte vooraf al dat ze de Italiaanse Europees en wereldkampioene inline-skaten op de erelijst mocht bijschrijven. De manier waarop dat zaterdag in Hallum uiteindelijk gebeurde, leidde echter vooral tot verontwaardigde gezichten. Lollobrigida won het open NK (ONK) uiteindelijk zonder als eerste over de streep te komen. Het ONK voor vrouwen werd een soap waarin Irene Schouten (de uiteindelijke nummer twee), Lollobrigida en de jury hoofdrollen vertolkten. Een terugblik in drie aktes.
De sprint
Omstreeks kwart voor vier zaterdagmiddag nadert de vrouwenrace van het open Nederlands kampioenschap zijn ontknoping. Dan is al duidelijk dat Elma de Vries een opvolgster krijgt op de erelijst van de Bartlehiemtocht. De rijdster uit Haule voelde zich halverwege kansloos voor titelprolongatie en stapte uit.
Lollobrigida en Schouten mogen de strijd om de overwinning na zestig kilometer in een sprint-à-deux beslechten. Ze hebben zich al vroeg in de wedstrijd afgescheiden van de overige vrouwen en draaien in het centrum van Hallum samen de laatste rechte lijn richting finish op. Ruim honderd meter voor de streep lijkt Lollobrigida uit evenwicht te raken en laat ze de eindsprint lopen. Schouten komt juichend over de meet en denkt de Bartlehiemtocht voor de tweede keer op haar naam te hebben geschreven.
De officiële uitslag
Het duurt enkele minuten voor de speaker in Hallum de officiële uitslag omroept. Sharon Hendriks blijkt op ruime afstand van Lollobrigida en Schouten als derde te zijn geëindigd. Opvallender is dat de Nederlandse nu als nummer twee door de luidsprekers schalt. Haar Italiaanse concurrente is tot winnares uitgeroepen.
Schouten beent met twee begeleiders in haar kielzog woest vanuit de jurybus richting kleedruimtes. Daar gaat ze een schriftelijk protest opstellen tegen het feit dat ze is teruggezet naar plaats twee. Al stappend doet ze haar beklag. ,,Op een paar honderd meter van de finish probeerde ‘Lollo’ mij binnendoor te passeren. Ik zette mijn skeeler ervoor, maar week niet van mijn lijn af. Vervolgens pakten we elkaar vast. Misschien dat de jury naar haar protest heeft geluisterd omdat zij harder gilde. Ik laat het hier niet bij zitten. ”
De huldiging
Als winnares van het open NK mag Lollobrigida zich in een rood-wit-blauwe trui hijsen. Naast haar kijkt Schouten toe met een gezicht als een oorwurm. Haar schriftelijke protest is niet in ontvangst genomen. ,,Dat moet officieel binnen vijftien minuten na een mondeling protest worden ingediend. Zij deed het pas na 35 minuten”, legt Bertus Dokter uit. Hij is als eventmanager vanuit schaatsbond KNSB betrokken bij de Bartlehiemtocht en wordt door de jury – die zelf niet wil reageren -als woordvoerder naar voren geschoven. ,,Lollobrigida heeft een protest ingediend omdat er geduwd en getrokken zou zijn. De jury constateerde vervolgens een technische fout van Schouten. Op basis daarvan is ze teruggezet naar plaats twee. ”
Met de lauwerkrans nog om haar schouders legt Lollobrigida dezelfde weg richting kleedkamers af als Schouten zojuist. Ook zij doet al wandelend haar verhaal. ,,Ik werd door Irene bijna het publiek ingeduwd. Als we gewoon hadden kunnen sprinten, zou ik waarschijnlijk ook gewonnen hebben, omdat ik sneller ben dan zij. Ik ben uiteindelijk wel blij dat ik heb gewonnen en omdat de jury recht heeft gesproken, maar de manier waarop het ging, is minder leuk.” Ze sluit af met een bijzondere bekentenis. ,,Ik heb helemaal geen protest ingediend. ”
Internationaal podium in Bartlehiemtocht
Met Bart Swings uit België, de Fransman Alexis Contin én de Italiaanse Francesca Lollobrigida vooraan, kreeg de Bartlehiem Skeelertocht Ferwerderadiel zaterdag een internationaal erepodium.
Hallum | De 28e editie van de Bartlehiem Skeelertocht Ferwerderadiel had zaterdag een ongekend sterk deelnemersveld aan de start. Bij de A-rijders meldden zich maar liefst vier wereldkampioenen, een olympisch kampioen en meervoudig Nederlands kampioen. Ook de meervoudig wereldkampioen Francesca Lollobrigida maakte één dag voor de wedstrijd die telt als Open Nederlands kampioenschap, bekend dat zij aan de start kwam in Hallum.
Onder haast tropische omstandigheden en een loodzwaar parcours werd het in de Hel van het Noorden een complete slijtageslag. De favorieten maakten in dat decor hun naam waar. De Belgische meervoudig wereldkampioen Bart Swings kwam vorig jaar een halve meter tekort om deze wedstrijd te winnen. Vlak voor de start maakte Swings al duidelijk dat hij niet nog een keer naar Hallum was gekomen voor een tweede plaats. De sympathieke Belg hield woord. Hij versloeg in de sprint na 100 loodzware kilometers tussen Hallum, Bartlehiem, Burdaard, Ferwert en Marrum titelverdediger en drievoudig winnaar van deze wedstrijd Gary Hekman én de meervoudig wereldkampioen Alexis Contin uit Frankrijk.
Sterke kopgroep
Coach Jillert Anema stelde zijn volledige selectie met elf mannen en vier vrouwen uit het marathonschaatsen op in Hallum, inclusief Olympisch schaatskampioen Jorrit Bergsma en oud-wereldkampioen Crispijn Ariëns. Al bij het verlaten van Hallum vormde zich een sterke kopgroep van tien man. In die vluchtgroep miste onder meer Jorrit Bergsma de slag.
Na drie ronden van 30 kilometer bleven op de zes plaatselijke omlopen door het centrum van Hallum vijf man over die voor een groot publiek streden om goud, zilver en brons: Bart Swings, Alexis Contin, Gary Hekman, Ingmar Berga en Robert Post.
Hekman ging voor zijn derde overwinning in wat hij de mooiste wedstrijd van de wereld noemde, maar kwam een metertje tekort voor goud. Hekman vertrouwde op zijn krachtige eindsprint en dat lukt dit jaar niet. ,,Ik had door moeten rijden, toen ik op een gegeven moment een voorsprong had genomen van vijftien meter’’, zei Hekman, die zag dat Bart Swings onderweg kramp kreeg. ,,Ik twijfelde en dat had ik niet moeten doen.’’
Alexis Contin, reed zijn eerste de wedstrijd van 100 kilometer in Hallum. ,,Ik kreeg ook kramp in de sprint, maar dat is geen excuus zijn. Het was zwaar en de sterkste heeft gewonnen.”
Swings was tevreden. Hij won Europese kampioenschappen en grossiert al een paar jaar tijdens de wereldkampioenschappen in goud. Alleen Hallum ontbrak nog op zijn palmares. ,,Hallum telt, deze wedstrijd wil iedereen wel een keer winnen. Vorig jaar lukte mij dat net niet. Ik wist toen niet wat me hier te wachten stond en heb ik het onderschat. Tweede worden wilde ik hier niet nog een keer meemaken. Dus had ik me nu nog beter voorbereid, om er een harde wedstrijd van te maken. Ik heb tegen het einde nog geprobeerd alleen weg te komen om helemaal zeker te zijn, maar ik zat in de laatste kilometers tegen kramp aan en heb ik het toch op een sprint aan laten komen. Ik ben super blij met deze overwinning, want die had ik nog niet.’’
In de sprint van de dames was Irene Schouten (Andijk) die als eerste over de finish kwam. Haar Italiaanse medevluchtster Francesca Lollobrigida voelde zich benadeeld in de sprint, omdat Schouten haar bijna in de dranghekken reed. De Italiaanse diende protest en werd door de jury alsnog aangewezen als de kampioen, terwijl Irene Schouten teruggezet werd naar plaats twee. De teleurgestelde Nederlandse probeerde de wedstrijdjury er tevergeefs van te overtuigen dat beide rijdsters elkaar hinderden en declassering daarom niet terecht was.
De Willem Poelstra Wisselbokaal was voor Groninger Robert Post als meest strijdlustige rijder. De Groninger won deze wisselprijs ook al in 2013. De prijs werd uitgereikt door Nynke, een zus van de op 16 oktober 1999 overleden marathonschaatser Willem Poelstra uit Hijum.
Record aantal toerrijders
De Bartlehiemtocht trok zaterdag maar liefst 220 toerrijders, die tegelijk van start ging als de wedstrijd en konden kiezen uit verschillende afstanden. In het voorprogramma waren er al clinics met oud-schaatsster Annamarie Thomas. Met vorige week in Burdaard, Ferwert en Hallum ook al skeelerles voor zo’n 450 leerlingen van de basisscholen, was Ferwerderadiel een week lang skeelergemeente.
Hekman tóch weer de sterkste in Hallum
Heel lang twijfelde Gary Hekman of hij dit jaar de Bartlehiemtocht wel aan kon. Tóch bleef de krachtpatser uit Hardenberg na de 100 kilometer rond Hallum meervoudig wereldkampioen Bart Swings uit België een halve meter voor en prolongeerde zijn titel in het Open NK.
Het was de derde keer dat Gary Hekman de Bartlehiemtocht won en hij noemde het de mooiste overwinning op zijn erelijst. Hekman reed de 100 kilometer in twee uren en 45 minuten, terwijl het parcoursrecord sinds 2005 met 2.52,23 op naam stond van de Belg Frank Fiers.
Een enkelblessure dwong Hekman drie weken rustig aan te doen in de voorbereiding op de belangrijkste wedstrijd van het seizoen, maar liet zien dat hij op het loodzware parcours rond Hallum op zijn best is. Hekman kon de afgelopen weken maar één keer op skates staan, maar wilde Hallum niet laten schieten. ,,Voor onze ploeg is dit de belangrijkste wedstrijd en voor mijzelf te mooi om te moeten missen. Het is weer een teamprestatie dat ik hier voor de derde keer won.’’
Hekman had zelfs spijt dat hij met een slepende enkelblessure toch startte in de Europese kampioenschappen en daarmee deelname aan de Bartlehiemtocht in gevaar bracht. ,,Ik wilde Hallum gewoon niet missen, maar twijfelde zelfs onderweg nog of ik de 100 kilometer wel aan kon.’’
Hekman rekende in de finale met zijn team Van Werven – met in de kopgroep van 15 man steun van Rob Hadders, Rick Smit en heel lang tweevoudig winnaar in Hallum Christijn Groeneveld –af met de verwachte tegenaanvallen van het team Jillert Anema. Tevergeefs probeerden van die ploeg in de laatste tien kilometer olympische schaatskampioen Jorrit Bergsma, (Aldeboarn), Niels Mesu (Tjalleberd), Fries om utens Jouke Hoogeveen en Ingmar Berga (Hoogeveen), maar ook Durk Fabriek (Haulerwijk) om aan een sprint te ontkomen.
In de eindsprint kwam meervoudig wereldkampioen Bart Swings in een spectaculaire spagaat een halve meter tekort. De tweede prijs voelde bij de Belg als een nederlaag. ,,Ik kwam hier om te winnen en dan is tweede worden niet leuk, maar Hekman was gewoon de sterkste’’, zei Swings. ,,Het was de eerste keer dat ik honderd kilometer reed, maar dat viel me achteraf nog wel mee, na alles wat ik vooraf hoorde over deze zware wedstrijd. Zeker is wel dat ik hier terug kom om te winnen.’’
Voor Jorrit Bergsma was de uiteindelijke 14e plaats een teleurstelling. De olympisch kampioen reed sterk tot in de laatste kilometers, maar wist ook waarom hij net tekort kwam. ,,Ik hie keazen foar tsjillen dy’t geskikt binne foar wiete diken, mar it bleau de hiele wedstriid droech. Mei dy tsjillen wie it foar my in stik swierder en miskein kaam ik dat op it lêst krekt tekoart.’’
‘Elfstedentocht in de zomer’
In de wedstrijd die volgens coach Jillert Anema voor marathonschaatsers net zo belangrijk was als de Elfstedentocht in de winter, was de Zeeuw Niels Mesu uit Tjalleberd de beste met brons. Heel lang was het Bob de Vries uit Haule van dat team die ver voor iedereen uit reed. Vanuit het vertrek nam De Vries op het 30 kilometer lange parcours een voorsprong die opliep tot ruim twee minuten. ,,We wilden als ploeg de wedstrijd hard maken, maar het was niet de bedoeling dat ik zolang alleen vooruit reed’’, zei De Vries. ,,Ik hoopte dat er een paar man bij mij zouden komen. Dat gebeurde niet en dan weet je al dat het in zo’n zware wedstrijd eigenlijk een kansloze missie is om weg te blijven.’’
Zijn solo van ruim 60 kilometer was goed voor de achttiende plaats, maar het leverde Bob de Vries wel de Willem Poelstra Wisselbokaal op als meest strijdlustige rijder. De Stellingwerver kreeg in 2007 op de Weissensee ook al de naar in de op 16 oktober 1999 overleden marathonschaatser uit Hijum als talentvolle schaatser. ,,Wij gingen als ploeg natuurlijk voor de eerste plaats, maar deze prijs ben ik ook heel blij mee’’ , zei De Vries.
Hallum maakt erelijst van Elma de Vries compleet
Hallum | Elma de Vries probeerde jarenlang de Bartlehiemskeelertocht te ontwijken, maar haar liefde voor deze sport én eerzucht bracht haar toch weer aan de start in Hallum en dat leverde haar daar de eerste titel op in het Open NK over 60 kilometer.
De Friezin om utens uit Meppel haatte het loodzware parcours in het open landschap en klinkerwegen in de dorpen, maar dat was zaterdag na 60 kilometer én de overwinning allemaal anders. De overwinning in de Bartlehiemtocht maakte de toch indrukwekkende erelijst compleet, zei De Vries. Zij versloeg in een machtige eindsprint haar ploeggenote Sharon Hendriks (Lemele), titelverdediger Irene Schouten (Andijk), Janita Willems-Crediet uit Nieuw-Leusen, de Amerikaanse sprintster Heather Richardson en plaatselijk favoriet Maria Sterk.
Elma de vries won bijna alles in Nederland al wat er te winnen is op skeelers, maar Hallum ontbrak nog op haar erelijst. ,,Ik ben hier echt heel blij mee. Het lijkt zelfs wel alsof het asfalt in dit parcours ieder jaar beter wordt. Maar misschien is het ook wel omdat ik deze wedstrijd gewoon zo graag wilde winnen en daarom vond dat het nu heel goed te doen was’’, zei De Vries.
In de tweede omloop van 30 kilometer dunde de groep vrouwen heel snel uit. Jammer dat de dames niet in het spoor mochten blijven van de mannen, vond titelverdediger Irene Schouten. Ook thuisrijdster Maria Sterk hoopte daar op. ,,Miskien hie de útslach wol de selde bleaun, mar dan krijst wol in noch wat hurdere wedstriid en dat leit my mear’’, zei de Hallumse die uiteindelijk zesde werd. ,,Ik moat dêr tefreden mei wêze om’t it dit jier wer de iennige wedstriid wie dy’t ik ried op skeelers. Mar ik hie wol it gefoel dat der noch krekt wat mear yn sitten hie.’’
Bij de Masters ging de titel naar de Belg Frank Fiers, die deze wedstrijd in 2005 ook al won bij de A-rijders. De inmiddels 43-jarige Belg startte vorig jaar zelfs nog bij de A-rijders. ,,Dit jaar heb ik zelfs nog geen enkele wedstrijd gereden. Ik heb ook veel minder getraind dan andere jaren. Maar Hallum wil ik nooit meer missen, ook al is dat volgend jaar als toerrijder’’, zei Fiers, die nu de Belgische selecties traint.